NOVEMBRE 25, 2020
E te ne si’ juto,
arrevutanno ‘o cielo e’sta città.
Dinto all’uocchie sperute d”a gente,
nu lutto d”e viscere
nu chianto ca parte a dinto all’ossa.
E nun ce sta fossa, nun nce sta cennere
niente te po’ nzuffunà
tu rieste eterno dinto a sti carne
permanente
comme stella cometa ‘e nu presepio vivente.
E nun fuje sulo na’ sfera ca te facette lucente,
ma ‘a passiona palpitante ‘e nu riscatto putente.
E te chiagnimme si! Comme se chiagne nu parente,
ma assaje cchiu’
chiagnimme ”o vuoto e’ n’anema ardente
ca ce facette vencere, si!
Ma ‘o cchiu’ bello fuje ca nce faciste abbraccià
cantanne ammore e gioia spassiunatamente.
E i’ canto stu miracolo ca se sta cunsumanno,
dinto a stu tiempo e’ danno:
s’è cumbinata n’assemblea d’ammore,
quase na’ mistica baldanza,
nu schianto d’allegrezza e de memoria
c’accade senza sapè niente
quanne o’ vero more nu ddio ca s’è fatto immanente.
*Ripubblico questa poesia dedicata a Diego Armando Maradona ad un anno dalla sua scomparsa ❤